Het gebeurde in een verhoorkamer van de geheime politie

De volgende waargebeurde geschiedenis heeft onlangs de vrije wereld bereikt. Het werd verteld door de christelijke dienstknecht die het meemaakte, en het werd door één van onze velddirecteuren naar ons doorgezonden.

‘God geeft antwoord afhankelijk van de mate van de nood. En in de verhoorkamer van de geheime politie zou de nood niet groter kunnen zijn. Het leven van een Christen stond op het spel én Gods Woord werd uitgedaagd. Maar God antwoordde met een wonder van genade’.

L. Joe Bass

Een actieve christen die in een bepaald communistisch land voor de Heer werkte, werd gearresteerd en gevangengenomen. Kort na zijn arrestatie werd hij uit de cel gehaald en naar de verhoorkamer van de geheime politie gebracht. Daar zaten een ambtenaar van de geheime politie en een arts aan de verhoortafel. Op de tafel lag een geopende Bijbel. De christen-gevangene moest gaan zitten en de ondervraging begon. Er werd hem gevraagd: ‘Gelooft u dat dit boek het woord van God is?’ Hij antwoordde: ‘Ja’. De ambtenaar van de geheime politie vroeg hem toen een bepaald vers te lezen. Het was Markus 16:18. De christen las: ‘En al zullen zij ook iets dodelijks drinken, het zal hun geenszins schaden’. ‘Gelooft u ook dit gedeelte van de Bijbel?’ vroeg de beambte. De christen antwoordde: ‘Ja’.

Toen plaatste de man een vol glas op de tafel en zei: ‘In dit glas zit een sterk vergif. Als het Boek waar is, zoals u volhoudt, zal het u niet schaden. Om u te laten zien dat we geen spelletje met u spelen, zullen wij u iets laten zien’. De ambtenaar bracht een grote hond naar binnen en gaf hem iets van de vloeistof te drinken. Binnen enkele ogenblikken lag de hond dood op de grond. De man keek toen naar de christen en vroeg: ‘Wilt u nog steeds volhouden dat dit boek, dat u ‘Gods Woord’ noemt, waar is?” De christen antwoordde opnieuw: ‘Ja, het is Gods Woord, het is waar’. ‘Drink dan het hele glas leeg!’ schreeuwde de communistische ambtenaar, terwijl de dokter toekeek.

De gelovige wist toen dat de uiterste beproeving gekomen was. Hij vroeg toestemming om te bidden voordat hij dronk. Ze gaven hem toestemming. Hij knielde neer voor de tafel, nam het glas in de hand en bad voor zijn gezin, dat ze standvastig zouden mogen blijven in hun geloof. Hij bad voor de communistische ambtenaar en voor de dokter, dat ze God zouden mogen vinden en ook christenen zouden mogen worden. Aan het einde van zijn gebed bad hij: ‘O, Heer, U ziet hoe ze U uitgedaagd hebben. Ik ben bereid om te sterven, maar ik geloof Uw woord dat er niets met mij zal gebeuren. Als Uw plannen echter anders zijn, dan ben ik bereid om U te ontmoeten. Mijn leven is, geheel volgens Uw wil, in Uw hand. Dat Uw wil moge geschieden’. Met die woorden hief hij het glas op en dronk hij het leeg.

De communistische beambte en de dokter waren verrast. Ze hadden niet gedacht dat hij dit zou doen. Zij verwachtten dat hij voordien wel gebroken zou zijn. Nu wachtten ze op het ogenblik dat hij in elkaar zou storten, net zoals de hond. Maar seconden gingen over in minuten. Minuten schenen uren te zijn. Er heerste een volkomen stilte in de kamer. Iedereen wachtte op de onvermijdelijke dood. Na enkele minuten, die verschrikkelijk lang duurden, maakte de dokter de eerste beweging. Hij nam de arm van de christen en voelde zijn pols. Die was normaal. Hij keek naar andere symptomen. Die waren er niet. Verbazing en verbijstering stonden op zijn gezicht te lezen toen hij verderging met zijn onderzoek, maar hij kon nergens een spoor van letsel vinden. Naarmate het onderzoek vorderde, werd de dokter steeds meer verbaasd. Eindelijk viel hij terug in zijn stoel, hij wachtte een ogenblik, greep in zijn binnenzak, haalde de partijkaart tevoorschijn en scheurde hem middendoor en wierp die op de grond. Toen reikte hij voorover naar de Bijbel, nam die en zei: ‘Van nu af aan wil ik ook dit Boek geloven. Ik wil ook geloven in die Christus Die dit voor mijn ogen deed’.

Zo toonde Gods Woord, op het ogenblik van de beproeving, weer eens opnieuw zijn kracht.

Underground Evangelism