In memoriam broeder Daniel W. Paterson

1918-2013

Vele broeders en zusters in ons land zullen zich deze broeder herinneren, die in de jaren ’80 en ’90 regelmatig Nederland bezocht en aan diverse conferenties deelnam. Zijn dienst was jarenlang verfrissend en stelde de Persoon van onze geliefde Heer Jezus voor de harten, tot rijke zegen van de toehoorders. Toen de Bijbelse beginselen van samenkomen door verruiming van de Schriftuurlijke grondslag ter discussie werden gesteld en vervolgens werden opgegeven, was zijn trouw aan deze Goddelijke voorschriften tot grote steun voor gelovigen in binnen- en buitenland. Zo herinneren we ons hem als een trouwe dienstknecht van God, en willen in praktijk brengen wat Hebreeën 13:7 zegt: ‘Houdt uw voorgangers in herinnering die het Woord van God tot u gesproken hebben, en volgt, terwijl u het einde van hun wandel beschouwt, hun geloof na’.

De ouders van Daniel Paterson emigreerden naar Australië, waar Daniel op 27 juli 1918 geboren werd. Hij was de jongste van zeven kinderen: zes jongens en een meisje. In zijn tienerjaren werd Daniel door één van zijn broers meegenomen naar een dansavond. Daar vlakbij werd een evangelisatiecampagne gehouden door dr. Howard Guinness (tussen twee haakjes: nog verwant met de familie die bekend is van het biermerk!). En daar vond Daniel de Heer Jezus als zijn Redder.

Eind jaren dertig verhuisden Daniel en zijn ouders naar Schotland, toen Daniels vader aan de universiteiten van Glasgow en Edinburgh leidinggevende functies aannam. Toen Daniel de school verliet, begon hij een opleiding tot financieel actuaris. Deze werd onderbroken doordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak en hij, net als velen van zijn generatie, werd opgeroepen voor het leger. En net als vele anderen leed Daniel onder het trauma van de evacuatie van de geallieerde legers bij Duinkerken in 1940. Daniel kwam tot de overtuiging dat een Christen geen wapens behoort te dragen. Toen niemand bereid was om naar zijn standpunten te luisteren, verscheen Daniel bij de eerstvolgende parade zonder geweer. Ogenblikkelijk werd hij voor de krijgsraad berecht en voor zes maanden naar de gevangenis gestuurd. Maar zijn straf werd vanwege goed gedrag ingekort tot vier maanden!

Na zijn terugkeer in het burgerleven begon Daniel aan een medische opleiding aan de universiteit van Edingburgh. Om zijn opleiding af te ronden deed hij ervaring op in Edinburgh en Bradford, en begon daarna een algemene praktijk in Birmingham, samen met zijn geliefde vrouw, Margaret Patricia, zelf ook arts, met wie hij in maart 1952 getrouwd was. Ze werd zijn trouwe metgezel en steun in zijn leven en bediening.

Daniels succesvolle carrière werd gekenmerkt door vele medische prijzen. Maar belangrijker voor Daniel was dat zijn beroepsleven tot eer was van zijn Heer. Dit betekende dat hij als assistent-arts werkte tot hij de gelegenheid had om samen met andere Christenartsen een praktijk te vestigen in Birmingham. Deze praktijk is nu nog steeds een Christelijk getuigenis voor de omgeving.

Daniel en Pat vonden een thuis in Birmingham, totdat zij zich in Haddington vestigden, vlak bij Edinburgh, nadat zij meer dan veertig jaar de plaatselijke gemeenschap plichtsgetrouw hadden gediend.

Daniels vertrouwen in de Heer en zijn Bijbelse overtuigingen werden in die tijd niet geaccepteerd door zijn familieleden, die alleen maar in naam Christen waren. Vanaf de tijd dat hij als jongeman zijn vertrouwen op de Heer stelde, zocht hij altijd de kinderen van de Heer op, waar hij ook woonde of werkte. Hij diende niet alleen met het Woord in het Verenigd Koninkrijk, maar als de gelegenheid zich voordeed ook in de V.S. en Canada, Australië en Nieuw-Zeeland, de West-Indische eilanden (waaronder Barbados, Jamaica en Guyana) en het vasteland van Europa (waaronder Frankrijk, Nederland, Zwitserland en Duitsland – zelfs Oost-Duitsland in de tijd van het IJzeren Gordijn). Als u als bezoeker uit het Verenigd Koninkrijk naar deze landen reist, zult u steevast de naam van broeder Daniel horen, want vele broeders hebben nog steeds dierbare herinneringen aan de dienst van onze broeder, hoofdzakelijk in de jaren zeventig en tachtig.

Zijn woordverkondiging was beslist uniek en werd bijzonder gewaardeerd door de mensen die ernaar luisterden. Onze broeder blonk niet alleen uit in zijn kennis van de Schrift, maar ook in zijn bekwaamheid om diepe schatten van God op een krachtige en aantrekkelijke manier onder woorden te brengen. Zijn invoelende manier van doen en fijn gevoel voor humor gaven zijn presentatie van de waarheid een bijzonder karakter.

We geven één voorbeeld uit de vele die genoemd zouden kunnen worden. Tijdens een conferentie was tot in details uitgelegd dat apostelen gaven voor het begin waren en dat er dus vandaag de dag geen apostelen meer zijn. Het onderwerp was uitputtend behandeld. Toen stond broeder Daniel op en verklaarde: ‘Broeders, alles wat gezegd is, klopt helemaal. Maar toch ben ik nog steeds van mening dat ik een apostel ben’. Nu hij de volle aandacht had van zijn gehoor, ging hij verder en legde uit dat wij allemaal ‘gezanten’ van Christus zijn, in die zin dat wij door Hem gezonden zijn (in 2 Kor. 5:20 wordt hetzelfde Griekse woord gebruikt als het woord voor apostel). Een aantal van zijn lezingen zijn uitgeschreven op de website www.biblecentre.org en andere zijn als mp3 te beluisteren op Audioteaching. We bevelen ze de gelovigen van harte aan als hulp bij hun bestudering van de Schrift.

Het was maar bij relatief weinig mensen bekend (eigenlijk alleen bij hen die direct betrokken waren bij zendingswerk), dat onze broeder een enthousiaste ondersteuner was van zendingswerk in woord en daad, en een groot deel van zijn persoonlijke middelen gebruikte om veel projecten te ondersteunen, zoals Bijbeldepots en zendingsvliegtuigen. Zelfs op gevorderde leeftijd was hij uitzonderlijk goed op de hoogte van de meest recente gebeurtenissen, noden en initiatieven op het zendingsveld.

Wie ooit het voorrecht gekend heeft om als gast in het huis van broeder Daniel en zuster Pat te verblijven, moet wel onder de indruk zijn gekomen van de geestelijke en fijne sfeer die daar heerste, en er bovendien persoonlijk door bemoedigd zijn.

In de laatste paar jaar van zijn leven heeft onze broeder met groot geduld de moeilijkheden verdragen die de lichamelijke zwakte van de hoge leeftijd met zich meebrengt.

De Heer heeft hem op 11 juni 2013 Thuis gehaald. Hij was beslist, om een oudtestamentische uitdrukking te gebruiken, één van ‘de helden die David had’ (2 Sam. 23:8). Nu is hij ‘met Christus’, en dat is ‘verreweg het beste’ (Fil. 1:23).

N.a.v. een artikel van Br. Eugene P. Vedder Jr,
met hulp van enkele broeders uit Groot-Brittannië.