Eén streepje tussen wieg en graf

‘U doet de sterveling terugkeren tot stof en zegt: Keer terug, mensenkinderen.
Leer ons zó onze dagen tellen, dat wij een wijs hart verkrijgen.’
Psalm 90: 3,12

Na veel jaren in het buitenland keerde een man terug naar zijn huis. Hij had als kind de zondagsschool bezocht en was met zijn ouders naar Bijbelstudies gegaan. Maar het leven was ruw en hard geweest. Dus had hij uiteindelijk het geloof van zijn ouders overboord gegooid.

Tijdens een wandeling door de bekende straten en steegjes kwam hij langs het kerkhof. Hij vroeg zich af wie er allemaal in de tijd van zijn afwezigheid gestorven waren. Daar vond hij ook het graf van zijn zondagsschoolleraar. Het Bijbelvers en het korte streepje tussen het geboortejaar en het sterfjaar brachten hem aan het denken. Hij werd gepakt door een onrust die hem niet meer losliet, tot hij door het geloof in Jezus Christus vrede met God vond.

Ook op uw grafsteen zal ook zo’n streepje zijn, die een heel mensenleven betekent. Zal de streep bij u als een min op te vatten zijn: hij stierf, zonder zich te hebben bekeerd? Dat zou betekenen: eeuwig verloren. Of kan men de streep door een plus vervangen? Dat zou betekenen: bekeerd, en dáár had hij geen spijt van, want het was een waardevol leven tot de vreugde van God.

De Bijbel vertelt over een vrouw – Dorkas –, die een zegen voor anderen was. Toen ze stierf, werd ze door veel mensen beweend. Maar toen de goddeloze koning Joram stierf, ‘ging hij heen zonder te worden gemist’. Op wie willen wij lijken? Wat zou het mooi zijn als de Heer Jezus ook eens tegen ons kan zeggen: ‘Wel, u goede en trouwe knecht! Over weinig was u trouw, over veel zal Ik u zetten; ga heen in de vrede van uw Heer’.