Lied 173
1 Pakken donk’re wolken samen,
buigen wij bezorgd het hoofd,
in U, Heer, is ja en amen
alles wat God heeft beloofd.
Wordt uw woord ook aangetast,
nochtans klinkt uw stem: houdt vast!
Wil ons toch genade geven
dat te doen zolang wij leven.
2 Gaat het zout zijn smaak verliezen,
wordt uw wil niet meer gezocht;
zijn er die de wereld kiezen
van hen die U hebt gekocht,
steunt de mens op zijn verstand,
nochtans klinkt uw stem: houdt stand!
Doe ons, Heer, uw woord vertrouwen,
niet op onze wijsheid bouwen.
3 Wordt de waarheid losgelaten,
wordt het woord van mensen norm,
dreigt de macht van die U haten
los te breken als een storm,
ziet men ongeloof alom,
nochtans klinkt uw stem: Ik kom!
Geef uw kleine kudde krachten
U volhardend te verwachten.